Коңгырт күзләр…

Эх, ул ымнар, эх, ул ишарәләр…
Күңелемә якын барсы да.
Мин аларны бик аз беләм, ахры… –
Ул карашлар моңлы, ярсу да…

Бер карасаң, шундый шаян алар,
Йолдызлармы анда биешә?..
Елмаюлар сине бизи генә,
Сөенүләр сиңа килешә…

Карашларың шундый моңсу кайчак…
Җиде биккә серләр ябылган.
И сөенәм гади сабый сыман –
Бер йозакка ачкыч табылган…

Күк йөзе бар синең күзләреңдә,

Уйчан күлнең тирән серләре.

Күзең яктысында һаваларда
Аккош булып очып йөрмәле…