Көчле холык, җаваплылык, нечкә тоемлау, хезмәткә сәләтлелек, югары активлык, коллективны илһамландыра һәм үз артыннан ияртә алу – болар барысы да Габдулла Кариев исемендәге Казан татар дәүләт яшь тамашачы театрының җитәкчесенә хас сыйфатлар. Директор вазифасында өч елдан артык эшләү дәверендә Луиза Шарова – шагыйрә буларак танылган Луиза Янсуар – театр үсешенә зур өлеш кертеп, хезмәтенә карата тугры мөнәсәбәтен, үз һөнәренең остасы булуын раслый. «Театр ул – минем өчен балачактан алып хәзерге көнгә кадәр тылсым. Әлбәттә, эчендә кайнагач, бу тылсымның нинди шөрепләрдән һәм нинди авырлык белән җыелганын күреп торасың, никадәр кешенең олы хезмәте салынганын аңлыйсың, шуны оештырасың. Әмма аңа карап кадере җуелмый, арта гына бара...» дигән фикерне Луиза Николаевнадан ишеткәч, икебезне дә театрга мәхәббәт берләштерүен аңладым. Ә әлеге «тылсым» хисен нәрсә уята? Ул кайчан һәм ничек барлыкка килә? Шул хакта Луиза Николаевна үз фикерләре, балачак хатирәләре белән уртаклашты.