Рабит Батулла автор яңалыклары

Батулла энем, минем турыда әллә ниләр сөйләрләр... Мин яңгыравык шәхес булдым, җитез хатын булдым. Ләкин мин сиңа әйтәм: минем ике горурлыгым бар. Мин гомеремдә аракы эчмәдем. Тәмәке тартмадым. Аннан соң теләсә кем бе­лән йөрмәдем. Минем никахлы ирләрем өчәү булды. Беренче ирем — Фатих Бәкер, икенчесе — Фәтхи Борнаш, өченчесе — Фәйзи Гаскәрев иде... Гаскәревтән үзем аерылдым. Икесе мин­нән тормый торган сәбәпләр аркасында миннән китте...

Нәкый ага, нәрсә соң ул «һе-һе-һе»? – дип сорый. Исәнбәт байтак кына дәшми торганнан соң әйтеп куя.

Гөлшат Зәйнәшева шушы санаганнарның берсен дә башкармаган булса да, бары тик аның сүзләренә атаклы композиторбыз Рөстәм Яхин иҗат иткән «Китмә, сандугач» җыры гына булса да, Гөлшат Зәйнәшеваның исеме мәңгеләштерелгән булыр иде.

Бирсә дә бирә икән бит Ходай Тәгалә кешегә сәләтләрне өеп.

Шагыйрә Гөлшат апа Зәйнәшева шаян холыклы, шат күңелле, үзеннән дусларча көлгәннәргә ачу сакламый, үзе турында сөйләнгән мәзәкне ишеткәч, кара көйми, башкаларга кушылып, үзе дә рәхәтләнеп көлә торган шәхес иде, хәтта үзенең тышкы кыяфәте турында үзе такмаклар чыгарыр дәрәҗәдәге киң күңелле хатын иде.