Уйланулар...

Фәрит Бикчәнтәев, Г.Камал исемендәге Татар дәүләт академия театрының баш режиссеры 

Югалтулар зур... Шамил Зиннурович киткәч мин япан кырда ялгыз адашып калгандай аптырап калдым. Аннан соң Туфан абый... Аның китүе ничә буын артистларның, тамашачыларның, гомумән, Туфан Миңнуллин заманында яшәгән кешеләрнең зур югалтуы. Аның оптимизмы, заман белән бергә атлавы, яшьләрдән чын егетләрчә көнләшеп, яшьләрчә яши белүе генә дә ни тора иде бит. Бер генә мисал. «Яңа татар пьесасы» конкурсында «Дивана» пьесасын укыйбыз. Исемнәр яшерелгән, чын исем язылган конверт әле ачылмаган. Мин бәхәсләшәм: бу әсәрне яшь кеше язган дим, Туфан абый язган дигән уй башымда да юк. Конвертны ачып, авторның ул икәнлеген белгәч, бик аптырадым, әсәр яшь кеше кулы белән язылган иде.

Мин аның кайчак артык кырыс булуына да тыныч карый идем. Әлбәттә, мин аның өчен Марсель абыйны алыштыра алмаганмындыр, ләкин аннан чын күңелдән киңәш сораган чакларым булды.

Сүзен, фикерен дәлилләп, милләте өчен көрәшә белгән яңа Туфаннар кайчан туар... Бу сорау әлегә ачык. Туфан абый вафатыннан соң күп тә узмый Шәүкәт абый Биктимеровның да китүе – йөрәккә тагын бер яра... Безгә – җирдә калганнарга рәнҗеп кенә китмәсеннәр иде.

«Сәхнә», 2012, №6 (июнь)