Булачак татар журналисты башкаладагы бәйрәмне ничек күргән

23 июнь. Иртәнге сәгать биш. Кабалана-кабалана сумка тутырам. Наушник, көзге, кершән, акча, паспорт. Бүтән әйбер калмады бугай инде. Җыенып беттем дә, көзгегә инде егерменче кат күз төшергәч, лап итеп урындыкка утырдым. Чыгып китәргә тагы ике сәгать бар иде әле. 

Кая җыена дигәндә, мин беренче тапкыр Казан Сабантуена барырга булдым. Күңел ачар өчен генә түгел, ә журналист та булып. Утыра торгач, йөрәк түзмәде, бер сәгать кала чыгып та киттем. Иртә килсәм киләм, соңга калсам баш бетә бит. Әле Сабантуйда, Президент артыннан йөреп, урыннан ук "Татар-информ"га хәбәр  язасын да белгәч, күңелем әллә кайларга ашкынды, уч төбе тирләп чыкты. Төне буе әзерләндем: интернеттан "быстрые лекции" дигән язмаларны табып, бер апа сөйләгәннәрне тиз-тиз язып бардым. Килеп чыга кебек үзе!

Автобус тукталышы. Миңа кирәкле 89 автобус юк та юк. 30нчысы биш тапкыр узып китте бугай. Я Аллам. Килде бит, килде. Киттек. Бәхетемне кәҗә генә түгел, сыер сөзгән ахрысы, автобус бөкегә эләкте, ташбака гына түгел, әкәм-төкәм сыман, миллиметрлап кына, асфальттан өстерәлә килде. Җанымны курку биләде. Сигезгә килергә кушкан иделәр бит, әллә соңга калдым инде. Куркуны бетерергә тырыштым. Автобус металл җыелмасы гына димә. Эт куркуны сизгән кебек, автобус та сизә диләр, син катырак курыккан саен ул әкренрәк бара ди. Бу татар халык уйдырмасы түгел, ә студентларның "халява, приди" ише уйланмасы. Дәвамын укыгыз...