Людмила Лаврова автор яңалыклары

Бүген популяр пианист, композитор Элмир Низамовның Туган көне! Шул уңайдан, 2020 елда «Сәхнә» журналында чыккан әңгәмәне тәкъдим итәбез.

В Казани новой постановкой оперы Михаила Глинки “Жизнь за царя” (режиссер-постановщик Юрий Александров, музыкальный руководитель – Андрей Аниханов, художник-постановщик – Вячеслав Окунев) открылся 42-й Международный оперный фестиваль имени Ф.И. Шаляпина. Эта опера, известная так же как “Иван Сусанин”, – редкая гостья на оперных сценах нашей страны, тем ценнее казанская премьера, дирижировал которой специально приглашенный маэстро Валерий Гергиев. “Жизни за царя” поднимаются вечные вопросы жизни и смерти, патриотизма и самопожертвования и говорится о вечных ценностях – семьи и Родины. Обо всём этом Людмила Лаврова беседует с Народным поэтом Татарстана, лауреатом Золотой премии имени первого редактора “Литературной газеты” Антона Дельвига за лучшее произведение на русском языке Ренатом Харисом.

– Тормышыгызның кайсы мизгелендә сез үзегезнең композитор булуыгызны аңлап алдыгыз? – Мин моны иң баштан ук аңлап алган идем дисәк тә була. Белем алуымның беренче өч елында мин бары тик фортепианода уйнарга өйрәнергә теләгән идем. Ләкин белем алу белән параллель рәвештә мин көйләр дә иҗат иттем. 14 яшемдә Ульяновск өлкәсендә үткәрелгән зур музыкаль конкурста җиңү яуладым, Гран-При алдым һәм гомеремне музыка иҗат итүгә багышларга теләвемне аңладым – шул булгандыр үземне композитор буларак тануым.

2020 елның декабрендә Муса Җәлил исемендәге Татар дәүләт опера һәм балет академия театры сәхнәсендә тарих битләрендә тәүге тапкыр музыкасын яшь Казан композиторы Эльмир Низамов иҗат иткән «Алтын Казан» исемле татар мюзиклының премьерасы уза. Күптән түгел генә Эльмир Россия президентының мәдәният өлкәсендәге Дәүләт премиясе лауреаты булды. Әңгәмәбездә без композиторның тормыш һәм иҗат юлын төрле яктан ачарга тырыштык.

Зло – это ревность, это зависть. Такие пороки человека, которые в мире искусства тоже есть. Мы не сможем сказать, что такое доброта, если нет зла.