Журналда укыгыз рубрикасы буенча яңалыклар

Казан (Идел буе) федераль университетының Филология һәм мәдәниятара багланышлар институтында «Мизгел» яшьләр театры тарафыннан «Җир уллары трагедиясе»нең премьерасы узды (режиссёры: Илфак Хафизов). Һади Такташның 1923 нче елда, гомум кешелек өчен борчылып язган әсәре XXI гасырда, тагын да кискенрәк яңгыраш алды!

В Казани новой постановкой оперы Михаила Глинки “Жизнь за царя” (режиссер-постановщик Юрий Александров, музыкальный руководитель – Андрей Аниханов, художник-постановщик – Вячеслав Окунев) открылся 42-й Международный оперный фестиваль имени Ф.И. Шаляпина. Эта опера, известная так же как “Иван Сусанин”, – редкая гостья на оперных сценах нашей страны, тем ценнее казанская премьера, дирижировал которой специально приглашенный маэстро Валерий Гергиев. “Жизни за царя” поднимаются вечные вопросы жизни и смерти, патриотизма и самопожертвования и говорится о вечных ценностях – семьи и Родины. Обо всём этом Людмила Лаврова беседует с Народным поэтом Татарстана, лауреатом Золотой премии имени первого редактора “Литературной газеты” Антона Дельвига за лучшее произведение на русском языке Ренатом Харисом.

Була шундый кешеләр – алар сине үзләренең елмаюлы ачык карашы белән җәлеп итә! «Бу кешенең елмаймаган чагы бармы икән?» – дип уйлыйсың. Танылган алып баручы, музыка уен кораллары остасы Ильмир Җамаловның да моңаеп йөргән чагын күрмәссең! Аның балачак-үсмер еллары ничек узган? Музыка дөньясына ничек килеп кергән һәм бүгенге көндә ниләр белән мәшгуль? Әйдә, барысы хакында да үзе сөйләсен!

Г. Кариев исемендәге Татар дәүләт яшь тамашачы театрына 35 ел тулу уңаеннан редакция кунагы – Татарстанның атказанган сәнгать эшлеклесе, Россиянең халык артисты, Д. Сираҗиев һәм Ф. Кәрим исемендәге премияләр лауреаты, төрле театр фестивальләрендә Гран-при, «Фестивальнең иң яхшы спектакле», махсус диплом һ.б. лаек булган Ренат Әюпов. Түбәндә тәнкыйтьче Әлфәт Закирҗанов белән театрның баш режиссеры Ренат Әюпов әңгәмәсен тәкъдим итәбез.

«Үтерү, бетерү, юкка чыгару җиңел, әмма яңаны тудыруы шактый кыен”, – дигән иде аксакал

«Талантларга ярдәм итәргә кирәк, сәләтсезләр үзләре үтеп керәчәк, дигән гыйбарәне ишеткәнегез бардыр. Һәр мөмкинлектән файдаланырга, Аллаһ Тәгалә сиңа биргән сәләтне яратып алып барырга кирәк»

«Яңа елга кадәр татар телен шомартмасаң, училищедан куачакбыз, – диде. – Сезнең курс өчен махсус пьеса язам, куыласы түгел!» дип тә өстәде. Мин аңа татар телен яхшылап өйрәнергә сүз бирдем. Казанга озатканда әти миңа бер генә сүз әйтте: «Укып бетерәсең, егетләр белән чуалмыйсың!».

Хәзер блогерлар да музыкаль премияләргә лаек булалар. Бу исең-акылың китәрлек хәл! Элек Әлфия апа Авзалова вакытында җырдагы бер сүзне үзгәртеп җырласаң да, берничә айга җырлау ирегеннән мәхрүм иткән булганнар. Ә хәзер мондый әйбергә бик җиңел караш. Бүген эстраданы җиңел акча эшләү юлы дип карыйлар.

Ул чын иҗат кешесе. Мастер!

Һәр кешенең кагылгысыз үз урыны була, ул – гаилә...

Спектакль, Бөек Ватан сугышы чорында немецларга әсирлеккә эләгеп, легионда хезмәт иткән Гарәф Фәхретдинов истәлекләренә нигезләнә.

Сара апа, мәрхүмкәем, ул үзен үзешчән композитор дип тә санамады, композитор дип тә йөрмәде, ул җыр язуын белде һәм ул үзенең җырларын халыкка Татарстан радиосы аркылы җиткереп торды.

Казан шәһәр филармониясендә эш гөрләп бара, гел тик утырганыбыз юк. Тиздән яңа музыкаль спектакльгә алынабыз. Җырлы-биюле комедия булачак, Аллаһ боерса. Тамашачының күңелен күтәрә алырдай тамаша куясы килә. Уйланып, бер дә моң-зарга биреләсе килми әле.

Чаллыда эшли башлаган елларны без театрдан чыкмый яшәдек. Театр - минем гаиләм иде, барыбыз да шулкадәр оптимистлар идек, эшлисе генә килеп торды. Төнлә "выездан" кайтасың - өйгә җыенган кеше юк, гримеркада бер-беребезнең уенын тикшереп, театрның киләчәге турында уйлап, чын татар театры булдырырга иде дип янып яшәгән вакыт бит ул.

Театр залына килгән тамашачы әйбәт шигърияткә сусаган булган икән, сөйләүче белән ике арада бик тиз уртаклык хасил булды.